به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، جهان هنر و خلاقیت همواره به بستری نیاز داشته تا استعدادها، ایده‌ها و آثار نوآورانه در آن معرفی شوند. جشنواره‌ها یکی از مهم‌ترین ابزارهایی هستند که این نقش را ایفا می‌کنند. در حوزه‌ی سینما، جشنواره‌های معتبر بین‌المللی مانند کن، ونیز و برلین سال‌هاست که به عنوان معتبرترین رویدادهای هنری جهان شناخته می‌شوند و تأثیر بسزایی در معرفی کارگردانان، بازیگران و فیلم‌های تازه دارند. در دنیای مد و لباس نیز فشن‌ویک‌های بزرگ در پاریس، میلان، لندن و نیویورک به صحنه‌ای برای معرفی طراحان نوظهور و تثبیت جایگاه برندهای مشهور بدل شده‌اند. در حوزه موسیقی فستیوال کوچلا در آمریکا و گلاستونبری در انگلستان از جمله جشنواره های شناخته شده جهان هستند و همچنین در حوزه تئاتر جشنواره فرینج ادینبورگ به عنوان بزرگترین جشنواره هنری جهان خصوصا برای استعدادهای کمدی که در اسکاتلند برگزار می شود شناخته می‌شود و این جشنواره‌ها نشان می‌دهد که تا چه اندازه در رشد، اعتبار و آینده‌ی هنرمندان تأثیرگذار هستند.
جشنواره فیلم کن که از سال ۱۹۴۶ در فرانسه برگزار می‌شود، به جرئت مهم‌ترین رویداد سینمایی جهان است. این جشنواره نه تنها به خاطر فرش قرمز و ستاره‌های پرزرق و برقش شهرت دارد، بلکه به دلیل انتخاب دقیق آثار و نگاه هنری و فرهنگی آن نیز معتبر است. نخل طلای کن یکی از پرارزش‌ترین جوایز سینمایی جهان است و دریافت آن می‌تواند مسیر حرفه‌ای یک کارگردان یا بازیگر را به طور کامل دگرگون کند.
جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز که از سال ۱۹۳۲ آغاز شده، قدیمی‌ترین جشنواره فیلم جهان به شمار می‌رود. جایزه اصلی آن، شیر طلایی، نمادی از اعتبار و تاریخچه‌ی این رویداد است. ونیز برخلاف کن که گاهی بیشتر به سمت نگاه هنری گرایش دارد، توازنی میان سینمای هنری و سینمای تجاری برقرار می‌کند و همین امر آن را به پلی میان سینمای هنری و هالیوود تبدیل کرده است.
سومین جشنواره مهم جهان، برلیناله یا جشنواره فیلم برلین است که از سال ۱۹۵۱ برگزار می‌شود. این جشنواره با جایزه خرس طلایی خود شناخته می‌شود و به دلیل توجه ویژه‌اش به سینمای مستقل، اجتماعی و سیاسی، جایگاهی متفاوت نسبت به کن و ونیز دارد.
در کنار جشنواره‌های سینمایی، صنعت مد و لباس نیز جشنواره‌ها و رویدادهایی دارد که نقشی کلیدی در معرفی و رشد طراحان ایفا می‌کنند. مهم‌ترین این رویدادها، فشن‌ویک‌ها یا هفته‌های مد هستند که سالی دوبار در شهرهای بزرگی مانند پاریس، میلان، نیویورک و لندن برگزار می‌شوند.
به عنوان مهم‌ترین و معتبرترین رویداد مد جهان، هفته مد پاریس محلی است که بزرگترین برندها جدیدترین مجموعه‌های خود را عرضه می‌کنند. حضور در این رویداد برای یک طراح جوان می‌تواند نقطه عطفی در زندگی حرفه‌ای او باشد. رسانه‌ها، خریداران و منتقدان سراسر دنیا این رویداد را پوشش می‌دهند و موفقیت در آن مساوی است با جهانی‌شدن.
میلان پایتخت مد ایتالیا و خانه برندهای معروفی مانند Gucci و Prada است. این هفته مد تمرکز ویژه‌ای بر طراحی‌های لوکس و نوآورانه دارد و به همین دلیل مکانی برای تثبیت جایگاه برندهای بزرگ و معرفی خلاقیت‌های تازه محسوب می‌شود.
در مقایسه با پاریس و میلان، هفته مد نیویورک فضای جوان‌تر و مدرن‌تری دارد. این رویداد فرصت ویژه‌ای برای طراحان نوظهور آمریکایی و برندهای نوپا فراهم می‌کند. حضور در نیویورک برای بسیاری از طراحان جوان راهی برای ورود به بازار جهانی مد است.
جشنواره های دیگری مانند فستیوال کوچلا و گلاستونبری و یا فرینج ادینبورگ همه و همه محلی برای کشف استعدادها و زمینه ای برای ظهور و بروز و ارائه آثار هنرمندانی هستند که از سراسر جهان گرد آمده اند.
اما در کشورمان ایران متولی همه اینها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که هرساله با برگزاری جشنواره های مختلفی مانند جشنواره فیلم فجر، جشنواره تئاتر فجر، جشنواره موسیقی فجر، جشنواره مد و لباس فجر، جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان ذیل بنیاد سینمایی فارابی، جشنواره فیلم کوتاه ذیل انجمن سینمای جوان، جشنواره فیلم های مستند با عنوان سینما حقیقت ذیل سازمان گسترش سینمای مستند و تجربی، برگزاری نمایشگاه کتاب و ده ها خرده جشنواره دیگر همگی نام جشنواره بین المللی را یدک می کشند اما در واقع در بهترین حالت به جز چند کشور همسایه کشور دیگری در آن مشارکت ندارد.
همه این جشنواره ها با وجود صرف هزینه های هنگفت اما نتوانسته‌اند آنگونه که باید و شاید در اعتلای رسالت خود موفق عمل کنند و با وجود مشخص بودن نقاط ضعف اما سال به سال به جای پیشرفت و رفع کاستی ها شاهد افول کلیه جشنواره های فرهنگی و هنری کشور هستیم.
تحریم جشنواره فیلم فجر توسط بسیاری از هنرمندان دنیای سینما در سال های اخیر و عدم شرکت در جشنواره و عدم رغبت به دریافت جایزه تا جایی که بسیاری جشنواره فیلم فجر را یک جشنواره سلیقه ای بدون سازوکار و بدون چهارچوب می دانند تا دوران تصدی نادره رضایی بر معاونت هنری که فجایایی چون خرید بلیت ۸۰۰ هزار تومانی برای اجرای کنسرت ۹۰ دقیقه در جشنواره موسیقی فجر که فقط ۴۰ دقیقه اجرا شد، تا استفاده بدون اجازه و هماهنگی از نام بزرگان موسیقی ایران و اختصاص هرشب به نام یکی از آنان که باعث انتقاد شدید محسن چاوشی و حسین علیزاده از استفاده بدون اجازه از نامشان شد تا سردرآوردن بلیت های جشنواره از سایت دیوار و اعتراض قطب الدین تاج زاده در جشنواره تئاتر فجر همگی نشان از یک ضعف مدیریتی دارد.
موسیقی فجر، جشنواره‌ای برای افشای ناکارآمدی معاون هنری
در حوزه جشنواره مد و لباس فجر نیز فاطمه مهدوی طراح لباس در حوزه بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز گفت: به نظرم این جشنواره تأثیر مثبتی در جامعه ایفا نمی‌کند و بیشتر شبیه خاله‌بازی است. اینکه هر سال هزینه‌ای کنیم، مردم بیایند بازدید کنند اما هیچ اتفاق مثبتی در بافت جامعه نیفتد، منطقی نیست. باید بررسی کنیم که جشنواره در برنامه‌های تلویزیونی چه جایگاهی دارد. ما همیشه نگاهی انداخته‌ایم به برنامه‌های خارجی که موفق بوده‌اند، بعد تلاش کرده‌ایم نسخه اسلامی آنها را تولید کنیم. آیا نمی‌توان همین روند را در حوزه مد و لباس هم اجرا کرد؟ چرا در سطح بین‌المللی کاری را ارائه ندهیم که با کمی تغییرات همراه باشد؟ جشنواره نسبت به سیزده سال پیش رشد کرده، اما با توجه به شرایط اجتماعی، باید به شکل حرفه‌ای‌تر پیش برود.
جشنواره مد و لباس فجر بیشتر شبیه خاله‌بازی است
جشنواره های تحت سلطه وزارت ارشاد به صورت رسمی از نیمه دوم سال و با جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان آغاز می‌شود و پس از این جشنواره سایر جشنواره ها به ترتیب برگزار خواهد شد. با توجه به اینکه برگزاری هر جشنواره بودجه های میلیاردی میطلبد بهتر است تا وزارت فرهنگ به جای انجام یک کار روتین و همیشگی و هدر دادن بودجه، کمی به فکر رضایت هنرمندان و بالا بردن سطح کیفی آنها باشد.
با توجه به اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تبدیل به یک وزارت جشنواره ها در ایران شده از میان این جشنواره ها دو جشنواره مهم یعنی موسیقی فجر و تئاتر فجر ذیل یک معاونت قرار دارد و نادره رضایی که حواشی و ضعف مدیریتی وی بر کسی پوشیده نیست سکان این معاونت را بر عهده دارد و به تنهایی در توانسته در نارضایتی هنرمندان و کاهش کیفیت جشنواره ها تاثیرگذار باشد اگر همین دست فرمان ادامه پیدا کند بهتر است برای جشنواره های فرهنگی و هنری ایران فاتحه ای خواند و خرمایش را خورد.
انتهای پیام/
نظر شما