به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، پس از آنکه بهرام افشاری با بازی در فیلمی چون «فسیل» و با بازی و کارگردانی فیلمی چون «۷۰سی» رکوردهای گیشه را به نام خود ثبت کرد و به عنوان یک بازیگری که حضورش در هر فیلمی تضمین فروش را به دنبال خواهد داشت اینبار با سینمایی «مرد عینکی» پا به عرصه رقابت در دنیای کمدی ها گذاشته است.

اما نکته قابل توجه این است که تهیه کنندگی هر سه این آثار را سیدابراهیم عامریان بر عهده داشته است با این تفاوت که عامریان در دنیای اقتصاد سینما آنقدر پخته شده که فیلم ضعیفی چون «مرد عینکی» را همزمان با «زن و بچه» راهی پرده سینما کرده تا فیلم دیگرش یعنی «پیر پسر» در حاشیه امن قرار گیرد.

حمزه صالحی پس از نوشتن فیلمنامه «فسیل» اینبار نوشتن فیلمنامه «مرد عینکی» را برعهده داشته است؛ پس عجیب نیست وقتی در فیلم‌نامه «مرد عینکی» هم با همان ایراداتی مواجهیم که در فسیل مواجه بودیم. در هر دوی این فیلم‌ها به جای داستان با موقعیت‌هایی تکه پاره و نامرتبط طرفیم که صرفا برای اینکه بامزه باشند در فیلم قرار گرفته‌اند. خبری از شخصیت و خبری از تیپ‌های جدید در فیلمنامه نیست. در نهایت به جای شخصیت با چند تیپ تکراری مواجهیم که علاوه بر دیگر آثار کریم امینی، در هزاران فیلم کمدی دیگر هم دیده‌ایم. خرده‌پیرنگ‌ها به سرانجام نمی‌رسند و اصلا مشخص نیست که این خرده پیرنگ‌ها دقیقا وسط فیلم چه کار می‌کنند.

در سال‌های اخیر، ژانر اکشن‌-کمدی طرفدارانی پیدا کرده‌اند. ازجمله محبوب‌ترین این آثار در چند سال اخیر می‌توان به «ددپول» اشاره کرد. در فیلم های اکشن-کمدی موقعیت های طنز در دل داستان و شخصیت‌ها، به‌شکلی باورپذیر و سرگرم‌کننده شکل میگیرد. لحظات طنز در دل روایت تنیده شده‌اند و صحنه‌های اکشن نیز بر پایه‌ی منطق درونی داستان شکل می‌گیرند. چنین اتفاقی در فیلم «مرد عینکی» نمی‌افتد. در این فیلم با اکشنی جذاب و قابل ‌قبول مواجه نیستیم. مخاطب تا دقایق پایانی با فیلمی روبه‌روست که ظاهراً در ژانر طنز تعریف می‌شود، اما ناگهان فیلم مسیر خود را عوض می‌کند و سعی دارد در لباس یک فیلم اکشن ظاهر شود. تلاشی که به هیچ عنوان منطقی نیست و صحنه‌های اکشن هم به‌درستی طراحی نشده‌اند.

این تغییر مسیر از ژانر طنز به ژانر اکشن به هیچ عنوان باورپذیر و قابل قبول نیست زیرا مخاطب با پیش زمینه ذهنی از فسیل و ۷۰سی راهی سینما شده و یکباره در انتهای فیلم با اثری اکشن مواجه میشود. شخصیت اصلی که از ابتدا جز بلاهت چیزی از او ندیده‌ایم ناگهان به یک تروریست بین‌المللی و خطرناک تبدیل می‌شود و روایت فیلم به‌طرز عجولانه‌ای تغییر می‌کند و این تغییر ژانر را نه می‌توان «تعلیق و غافل‌گیری هوشمندانه» دانست و نه «روایت غیرقابل پیش‌بینی» یا «سورپرایز مخاطب» بلکه یک تصمیم حاصل از ندانم کاری است. نمونه موفق و مشابه این سبک از داستان یعنی مردی که زندگی ساده و گذشته مخوفی دارد را میتوان «جان ویک» نام برد و «مرد عینکی» نسخه طنز و بسیار ضعیف و همچنین ایرانیزه شده و بهره گرفته از «مرد هزار چهره» است.

علاوه بر این موارد فیلنامه از نقایص فنی رنج میبرد. برای مثال حلیم که در ابتدای فیلم فردی ساده لوح است به یکباره به تروریستی بین المللی تبدیل می شود و مشخص میشود همه اینها نقشه های از قبل برنامه ریزی شده خود حلیم بوده تا به هدفش دست پیدا کند؛ اما با فیلمی مواجهیم که حلیم در موقعیت های خطرناکی قرار میگیرد که تا آستانه کشته شدن پیش می رود و صرفا بر اساس شانس نجات پیدا میکند. چطور تروریستی بین المللی که برای دستگیری او ۳۰ میلیون دلار جایزه تعیین شده صرفا بر اساس شانس نه بر اساس توانمندی زنده میماند؟ و اینکه اصلا انتهای داستان چیست؟ هدف حلیم چه بوده؟ برای چه چیزی برنامه ریزی کرده؟ اگر شما فهمیدید ماهم فهمیدیم.

حالا با همه انتقادها باید گفت با اینکه «مرد عینکی» فیلم ضعیفی است اما واقعا فاجعه نیست و بهرام افشاری در موقعیت های مختلفی توانایی خنده گرفتن از مخاطب را دارد. با وجود اینکه صحنه های اکشن آخر فیلم در مقایسه با فیلم های هالیوودی شوخی‌ای بیش نیست اما اهتمام کارگردان و بازی بهرام افشاری و تلاش برای گام برداشتن در چنین ژانری که تا پیش از این در کشورمان سابقه نداشته ستودنی است.

در پایان باید گفت فیلم سینمایی «مرد عینکی» به کارگردانی کریم امینی و تهیه کنندگی سیدابراهیم عامریان و بازی بهرام افشاری فیلمی است که در ظاهر نام ژانر کمدی-اکشن را به دوش میکشد اما در واقع در ژانر خاصی نمی‌گنجد و گاها با شوخی های بهرام افشاری خنده هایی به وجود می آید و اگر به جای افشاری بازیگر دیگری در این نقش قرار میگرفت باید فیلم را دور می انداختیم زیرا موقعیت کمدی ساخته نمی شود.

انتهای پیام/