وقتی آمبولانس‌ها و امدادگران هدف می‌شوند/ نقض پروتکل‌های جهانی در جنگ ۱۲ روزه
در میانه آتش و ویرانی، درست همان لحظه‌ای که شعله‌ها آمبولانسی را در کام خود فرو بردند، امدادگری دیگر از میان خاکستر برخاست و دوباره به میدان دوید، این‌جا ایران است، سرزمینی که مردمانش حتی در دل جنگ هم شرف و مردانگی را زمین نمی‌گذارند، بلند می‌شوند، زندگی را دوباره می‌سازند و با دستانی بی‌سلاح، پرچم انسانیت را برافراشته نگه می‌دارد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جمعیت هلال احمر، در میانه آتش و ویرانی، درست همان لحظه‌ای که شعله‌ها آمبولانسی را در کام خود فرو بردند، امدادگری دیگر از میان خاکستر برخاست و دوباره به میدان دوید، این‌جا ایران است، سرزمینی که مردمانش حتی در دل جنگ هم شرف و مردانگی را زمین نمی‌گذارند، بلند می‌شوند، زندگی را دوباره می‌سازند و با دستانی بی‌سلاح، پرچم انسانیت را برافراشته نگه می‌دارد.
۱۲ روز جنگ و درگیری، واژه‌ای که این روز‌ها در سرتیتر بسیاری از رسانه‌های داخلی و خارجی نقش بسته، هرچند اکنون در آتش بس به سر می‌بریم، اما در آن مدت روز‌های سخت و دردناکی بر ایران و ایرانی گذشت، جنگی که رژیم صهیونیستی با نادیده‌گرفتن همه موازین بین‌المللی، اصول انسانی و حقوق بشری، تمامیت ارضی ایران را هدف گرفت، این مردم ایران بودند که با حفظ آرامش، ادامه زندگی عادی، پشتیبانی از نیرو‌های مسلح و ایستادگی مدنی، پشتوانه اصلی پیروزی شدند.
در ساعات ابتدایی حملات هوایی رژیم صهیونیستی، زمانی که سکوت آسمان برخی استان‌های کشور زیر صدای انفجار‌ها شکست، آنچه دشمن انتظارش را نداشت، حفظ انسجام درونی و آرامش اجتماعی مردم بود، برخلاف هدف اصلی این حملات یعنی ایجاد رعب، آشوب و فروپاشی انسجام داخلی، مردم با ادامه زندگی روزمره، همدلی اجتماعی، مشارکت در امداد و کمک‌رسانی، پوزه متجاوز را به خاک مالیدند.
مردمی که نه با سلاح، بلکه با صلابت رفتار مدنی‌شان ایستادگی کردند، همان‌هایی بودند که نیرو‌های امدادی و دفاعی را در سخت‌ترین شرایط تنها نگذاشتند، از همسایه‌ای که در خانه‌اش را به روی مجروحان گشود تا جوانی که در صف داوطلبان ایستاد، همه یک‌صدا فریاد زدند: ایران تنها نیست.
اما در میان تمام این همبستگی‌ها، شاید رشادت امدادگران هلال‌احمر، تصویر روشنی از خط مقدم شرافت و فداکاری بود، پیرحسین کولیوند رئیس جمعیت هلال‌احمر، در مراسمی‌که برای قدردانی از تلاش‌های این امدادگران برگزار شد، گفته بود: افتخار ما نه آمبولانس‌ها و ساختمان‌هایمان، بلکه رشادت‌های همکاران هلال‌احمر است که در تاریخ ماندگار خواهد شد.
کنوانسیون ژنو، واژه‌ای که اسرائیل نمی‌شناسد
در حالیکه امدادگران بدون هیچ ترس و خستگی به امدادرسانی مشغول بودند این دشمن زبون بدون رعایت حد و مرزی موشک‌ها را به سمت این فرشتگان انسان نما نشانه گرفت، یکی از دردناک‌ترین صحنه‌های این جنگ، حمله مستقیم به آمبولانس‌های هلال‌احمر جمهوری اسلامی ایران بود؛ حملاتی که در مناطق مختلف از جمله تهران، آذربایجان شرقی و همدان صورت گرفت که منجر به تخریب یک دستگاه آمبولانس، مجروح شدن ۳۰ و شهادت پنج امدادگر شد، در حالیکه آنها هیچ نقشی در محاسبات نظامی نداشتند، سلاحشان فقط باند و سرم بود.
علی متین‌فر، امدادگر ۴۰ ساله هلال‌احمر که سال‌ها تجربه عملیات در بحران‌ها و حتی حملات تروریستی را دارد، روایت تکان‌دهنده‌ای از این روز‌ها ارائه می‌دهد، می‌گوید: در یکی از مأموریت‌ها، وقتی به صحنه رسیدیم، متوجه شدیم که فضا به‌شدت ناامن است، تصمیم به عقب‌نشینی گرفتیم، تنها دقایقی بعد، موشک دوم همان نقطه را هدف گرفت، اگر عقب‌نشینی نمی‌کردیم، زنده نمی‌ماندیم.
وی همچنین می‌گوید: در یک شب سه مأموریت سنگین انجام دادم، ساعتی برای استراحت نبود، جنگ فقط سلاح نیست، جنگ یعنی دیدن چشمان خانواده‌هایی که در برابر آوار، دنبال نشانه‌ای از عزیزشان می‌گردند.
تمام اینها یعنی نقض پروتکل‌های جهانی، چون بر اساس معاهدات ژنو و پروتکل‌های اضافی آن، حمله به امدادگران جنایت جنگی محسوب می‌شود، این قوانین به وضوح بیان می‌کنند که امدادگران و پرسنل پزشکی که در حال ارائه کمک‌های انسانی به زخمی‌ها و بیماران هستند، از حفاظت ویژه‌ای برخوردارند و هرگونه حمله یا سوء رفتار علیه آنها نقض جدی حقوق بشر و اصول انسانی به شمار می‌رود.
بنابراین، اگر یک گروه یا فرد به امدادگران حمله کند، این عمل نقض معاهدات ژنو و اصول بین‌المللی حقوق بشر به شمار می‌آید و می‌تواند به عنوان جنایت جنگی تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
در واقع امدادگران و تجهیزات پزشکی در معاهدات ژنو و پروتکل‌های اضافی آن به وضوح مورد توجه قرار گرفته‌اند، در این معاهدات، اصولی برای حفاظت از امدادگران و تجهیزات پزشکی در زمان درگیری‌های مسلحانه تعریف شده است، متاسفانه در جنگ ۱۲ روزه این پروتکل‌ها از طرف اسرائیل زیرپا گذاشته شد و این یعنی جنایت جنگی مرتکب شده است.
رییس جمعیت هلال احمر ایران دراین باره گفت: هدف قرار دادن آمبولانس امدادی مصداق بارز و عینی جنایت جنگی است به این معنا که رژیم صهیونیستی به هیچ اصل و قاعده‌ای در عرصه بین الملل و حقوق بشر پایبند نیست.
پیرحسین کولیوند افزود: ۸۰ کشور جهان به صورت مجزا به ما (جمعیت هلال احمر) پیام داده و حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی را محکوم کردند که همین موارد در پیگیری‌های حقوقی و شکایت ما به مراجع بین المللی مورد توجه قرار می‌گیرد.
در حالی که امدادگران هلال احمر نیز در امان نبودند، اما همچنان استوارانه در صحنه ایستادند به طوری که بنا به گفته مجتبی خالدی سخنگوی جمعیت هلال‌احمر، در جنگ ۱۲ روزه، جمعیت هلال‌احمر در ۵۱۲ نقطه عملیاتی مشتمل بر ۲۱۱۵ تیم عملیاتی با ۸ هزار و ۹۰۸ نیرو فعالیت کرد، همچنین ۱۳۵ تیم جست‌و‌جو و نجات تخصصی در این عملیات حضور داشتند.
وی ادامه داد: در این مدت، هزار و ۹۵ نفر اسکان اضطراری داده شدند و هلال احمر فوریت‌های درمانی را برای هزار و ۲۱۷ مجروح انجام داد و مجروحان به مراکز درمانی انتقال یافتند.
حمله به مردم بی دفاع و امدادگران؛ واکنش دیپلماتیک
در حالی که نیرو‌های امدادی در میدان آتش جانشان را کف دست گرفته و در صدد نجات دیگران بودند، در سطح بین‌المللی نیز حقوق‌دانان ایران برای اثبات ابعاد جنایات جنگی دشمن تلاش می‌کردند.
سیدمحمدمهدی غمامی، معاون حقوقی وزارت دادگستری دراین باره به ایرنا گفته بود: رژیم صهیونیستی با حمله به منازل مسکونی، بیمارستان‌ها و زیرساخت‌ها، مرتکب جنایت جنگی شده و جمهوری اسلامی ایران باید از طریق دیوان بین‌المللی کیفری این موضوع را پیگیری کند.
وی افزود: علاوه بر نقض منشور ملل متحد، حمله به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران نقض ماده ۵۶ پروتکل الحاقی ۱۹۷۷ کنوانسیون ژنو و قواعد بنیادین حقوق بشردوستانه است. آمریکا و اسرائیل با حملات خود، قطعنامه‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نیز زیر پا گذاشتند.
غمامی تأکید کرد: ترور هوشمندانه فرماندهان و دانشمندان غیرنظامی، نقض ماده ۶ میثاق حقوق مدنی و سیاسی است و مصداق روشن ترور‌های فراقانونی محسوب می‌شود، ایران باید با استفاده از ظرفیت حقوق بین‌الملل، این نقض‌ها را مستند و پیگیری کند.
آتش‌بس؛ آغازی برای بازسازی نه فراموشی
آتش‌بس، پایانی بر ماجراجویی‌های ۱۲ روزه نیست؛ بلکه آغاز مرحله‌ای است برای بازسازی شهرها، دل‌ها و تحلیل عمیق از چرایی و چگونگی این تجاوز آشکار، در این مسیر، باید حافظه تاریخی جامعه نیز تقویت شود، حمله به آمبولانس‌ها، خانه‌های مسکونی، مراکز آموزشی و فرهنگی، نباید به سادگی از حافظه ملت پاک شود.
بازسازی نیازمند همت ملی است و مردم ایران بار‌ها نشان داده‌اند که نه در صحنه مقاومت و نه در مرحله بازسازی، کشور را تنها نمی‌گذارند، همان‌گونه که روزی مقابل موشک ایستادند، امروز با آجر و ابزار، زندگی را دوباره خواهند ساخت.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *