سه ویژگی کلیدی روبل / روبل روسیه در حال تبدیل به ارز منطقه‌ای
روبل در مقایسه با یوآن، درهم امارات یا حتی روپیه هند، دارای ویژگی های کلیدی است.
تمایل روسیه برای تبدیل روبل به یک ارز مبادله‌ای منطقه‌ای، بخشی از راهبرد کلان این کشور برای کاهش وابستگی به نظام مالی غرب و ساختن یک نظم مالی چندقطبی است.
اما از سوی دیگرمسیر تحقق این هدف با موانع ساختاری و سیاسی جدی همراه است.
در واقع می توان گفت پس از تحریم‌های گسترده غرب، روسیه تلاش کرد با محور قرار دادن روبل در مبادلات خارجی، به‌ویژه با کشور‌های نزدیک به بلوک بریکس، اتحاد اقتصادی اوراسیا و شرکای ژئوپولیتیکی نظیر ایران، هند و چین، یک منطقه پولی با مرکزیت روبل ایجاد کند.
گسترش قرارداد‌های دوجانبه به روبل، الزام شرکت‌های خارجی برای نگهداری حساب ارزی در بانک‌های روسیه، و همچنین پیشنهاد تسویه تجاری با ارز ملی به‌جای دلار، در این چارچوب، از جمله اقدامات شاخص کرملین محسوب می شود.
اما با این حال، واقعیت میدانی پیچیده‌تر از هدف‌گذاری‌های رسمی است.
روبل در مقایسه با یوآن، درهم امارات یا حتی روپیه هند، از سه ویژگی کلیدی بهره‌مند است:
قابلیت تبدیل بالا و اطمینان‌پذیری مالی؛ بازار روبل همچنان تحت کنترل شدید دولتی و مشمول ریسک‌های سیاسی است.
عمق بازار سرمایه و نقدشوندگی؛ به‌دلیل خروج سرمایه‌گذاران خارجی، بازار مالی روسیه عملاً بسته و نقدشوندگی روبل در خارج از مرز‌ها محدود شده است.
اعتماد بین‌المللی و ثبات حقوقی؛ بی‌ثباتی در روابط بین‌الملل و امکان مصادره دارایی‌ها، موجب تردید شرکای تجاری در استفاده گسترده از روبل شده است.
با وجود این، در برخی مبادلات محدود دوجانبه، روبل نقش پررنگ‌تری یافته است. اما این روند هنوز از آستانه‌ای عبور نکرده که بتوان آن را ارز منطقه‌ای در معنای فنی کلمه دانست.