میانجگری‌ها اثربخش نبود و درگیری نظامی هند و پاکستان از شب گذشته رقم خورد. مایکل کوگلمان، تحلیلگر مسائل جنوب آسیا درباره درگیری نظامی اخیر هند و پاکستان به تهدید هسته‌ای موجود و احتمال خطرناک‌تر شدن سطح درگیری‌ها با توجه به دسترسی دو کشور به سلاح هسته‌ای اشاره دارد.
آگهیمایکل کوگلمان از تحلیل‌گران برجسته مسائل جنوب آسیا به شمار می‌آید که در اندیشکده مرکز ویلسون واشنگتن‌دی‌سی فعالیت می‌کند. او مدیر برنامه آسیای جنوبی این مرکز است. حوزه تخصصی او شامل روابط هند و پاکستان، سیاست خارجی ایالات متحده در جنوب آسیا، افراط‌گرایی، امنیت منطقه‌ای، و تنش‌های هسته‌ای در شبه‌قاره است.
این تحلیلگر در باره وقوع این درگیری می‌گوید: «کاملا مشخص بود که رویدادی در راه است. اگر به گذشته نگاه کنیم، در مواردی مشابه آن‌چه طی هفته‌های اخیر رخ داد-یعنی حمله‌ای در هند که هند آن را به پاکستان نسبت می‌دهد-هند معمولا با استفاده محدود از نیروی نظامی، و با هدف قرار دادن پایگاه‌های تروریستی در پاکستان پاسخ داده است. دقیقا همین اتفاق هم افتاد. نکته به نسبت غافلگیرکننده، مقیاس و شدت حملاتی بود که هند انجام داد؛ بسیار گسترده‌تر و شدیدتر از آن‌چه در گذشته شاهدش بودیم.»
مدیر برنامه آسیای جنوبی اندیشکده «ویلسون» همچنین تاکید کرد: «پاکستان ارتش بسیار قدرتمندی دارد. این کشور از توانمندی‌های نظامی متعارف و قوی برخوردار است؛ درست مانند هند. البته ارتش هند از نظر تعداد نیرو بسیار بزرگ‌تر است، اما پاکستان نیز از نظر نظامی بسیار توانمند است.»
با توجه به گستردگی و شدت حمله هند، به‌نظر می‌رسد پاسخ متقابل و قوی پاکستان به نسبت اجتناب‌ناپذیر است، پاسخی که به احتمال زیاد ضربه سنگینی وارد خواهد کرد. هنوز دقیقا مشخص نیست این واکنش چگونه خواهد بود، اما فکر می‌کنم پاکستان به طور قطع بخواهد پیامی روشن و قوی به هند بفرستد؛ پیامی مبنی بر اینکه توانایی مقابله و پاسخ به آن‌چه آن را تحریک‌آمیزی بی‌مورد می‌داند، دارد.»
نگرانی از تشدید برخورد هسته‌ای میان دو کشور
این کارشناس امور سیاست جنوب آسیا همچنین به قدرت هسته‌ای بودن دو طرف درگیری اشاره کرد و افزود: «این وضعیت بسیار نگران‌کننده است، چرا که با دو ارتش بسیار قدرتمند مواجه هستیم که حتی در سایه تهدید هسته‌ای نیز تمایل دارند از قدرت محدود علیه یکدیگر استفاده کنند. هرچه این درگیری‌های محدود در چارچوب چتر هسته‌ای بیشتر شود، خطر رسیدن به نقطه‌ای که در آن احتمال تشدید برخورد هسته‌ای وجود داشته باشد، افزون می‌شود و این نکته کلیدی است.»
دو کشور از استفاده محدود قدرت هسته‌ای محدود علیه هم ابایی ندارند
به گفته او «موضوع فقط درگیری میان دو کشور نیست؛ این دو کشور، همسایگان رقیب به شمار آمده و چندین جنگ با هم داشته‌اند و هر دو دارای سلاح هسته‌ای هستند. البته بیشتر جنگ‌های بین آن‌ها قبل از هسته‌ای شدن‌شان در اواخر دهه ۱۹۹۰ اتفاق افتاد، اما حالا که هر دو کشور به قدرت هسته‌ای مسلح هستند و از استفاده محدود نظامی علیه هم ابایی ندارند، این مسئله با توجه به بُعد هسته‌ای‌اش واقعا می‌تواند نگران‌کننده باشد.»