بررسی گلکسی A36؛ تغییرات بی‌ثمر

سامسونگ که زمانی بازیگر اصلی بازار میان‌رده‌ها بوده، حالا خود را در میانه‌ی میدان نبرد با رقبایی تمام‌عیار می‌بیند که حفظ جایگاهش را منوط به تلاش مضاعف و استراتژی‌های دقیق می‌کند؛ شرایط بازار به‌گونه‌ای تغییر یافته است که خریداران گوشی میان‌رده، به‌دنبال تجربه‌ای نزدیک به پرچم‌داران با هزینه‌ی کمتر هستند؛ میان‌رده‌ها دیگر صرفاً گزینه‌ای ناگزیر برای افرادی با بودجه‌ی محدود نیستند.

کره‌ای‌ها سال گذشته با گلکسی A35 ثابت کردند که با ترکیبی از طراحی به‌روز، عملکرد باثبات و تجربه‌ی کاربری دلنشین می‌توان دل مخاطبان را به‌دست آورد. حالا گلکسی A36 با ظاهر آراسته‌تر و نرم‌افزار به‌روزتر و قابلیت‌های هوش مصنوعی از راه رسیده است تا موفقیت سال گذشته را تکرار کند؛ اما آیا در بازاری که رقبایی با سخت‌افزار قوی‌تر و قیمت مشابه قد علم کرده‌اند، چنین بهبودهایی کافی خواهند بود؟

گلکسی A36 با برچسب قیمتی بین ۲۵ تا ۳۵ میلیون تومان به‌فروش می‌رسد؛ جایی که میان‌رده‌ی قدرتمندی مثل پوکو X7 پرو با تمرکز جدی بر عملکرد و حتی گلکسی A56 حضور دارند؛ در چنین شرایطی، آیا A36 می‌تواند یکی از گزینه‌های خریداران باشد؟ برای پاسخ به این سوال تا انتهای بررسی گلکسی A36 همراه من باشید.

اجازه بدهید بررسی را از ظاهر نسبتاً متفاوت گلکسی A36 شروع کنیم؛ ظاهری که با اعمال یک‌سری تغییرات ‌کم‌وبیش جزئی، حس‌وحال بهتری نسبت به نسل گذشته دارد تا جایی که می‌توان با اغماض آن را خوش‌دست‌تر از نسل قبل به‌حساب آورد. سامسونگ در گلکسی A36 یکی از مشکلات اساسی نسل قبل یعنی وزن زیاد را برطرف کرده؛ باوجود شیشه‌ای بودن پنل پشتی، حالا گلکسی A36 حدود ۱۴ گرم سبک‌تر شده است.

اصلی‌ترین دلیل سبک‌تر شدن گوشی، کاهش ضخامت و باریک‌تر شدن آن است؛ به‌لطف قدم مثبت سامسونگ در جهت کاهش ضخامت تمام گوشی‌هایش اعم از اقتصادی و میان‌رده، گلکسی A36 بدون قربانی‌شدن ظرفیت باتری از ۸٫۴ به تنها ۷٫۲ میلی‌متر رسیده و اکنون شکل‌وشمایل مدرن‌تری دارد؛ هرچند که براثر افزایش ۱٫۲ میلی‌متری ارتفاع و بزرگ‌تر شدن نمایشگر همچنان نمی‌توانیم گلکسی A36 را کاملا «خوش‌دست» به‌حساب بیاوریم.

شاید خیلی‌ها معتقد باشند که گلکسی A36 تغییر زیادی نکرده و ظاهرش را هنوز نمی‌توان متفاوت از قبل دانست؛ اما به‌عقیده‌ی من همین‌که سامسونگ پس از سال‌ها دوباره تصمیم گرفته ماژول دوربین گوشی‌هایش را کپسولی طراحی کند، اتفاق مسرت‌بخشی است. این طراحی در گوشی‌های قدیمی‌تر سامسونگ نیز به‌کاررفته بود و ایده‌‌ی تازه‌ای به‌حساب نمی‌آید؛ اما دست‌کم باعث می‌شود تا پشت گوشی به کسالت و یکنواختی قبل نباشد.

گلکسی A36 در رنگ‌بندی مشکی، ارغوانی، لیمویی و سفید عرضه می‌شود؛‌ رنگ مشکی گوشی که برای بررسی در اختیار ما قرار داشت، لکه‌ها را جذب می‌کرد؛ اما احتمالاً در نسخه‌‌های روشن‌تر، این موضوع کمتر به‌چشم بیاید. A36 بدنه‌ی خوش‌ساختی دارد و به‌موجب همین خوش‌ساخت‌بودن، توانسته است استاندارد IP67 را دریافت کند. پنل پشت گوشی نیز همچون نمایشگر با +Gorilla Glass Victus محافظت می‌شود.

پیش‌تر اشاره کردم که سامسونگ موفق شده نمایشگر بزرگ‌تری را در گلکسی A36 جای دهد؛ نمایشگری ۶٫۷ اینچی از نوع OLED که اکنون بخش بیشتری از نمای جلوی گوشی را به‌خود اختصاص داده است؛ هرچند حاشیه‌های صفحه‌نمایش، به‌ویژه در لبه‌ی پایینی، کماکان مشهود هستند.

در شرایطی که نرخ نوسازی نمایشگر گلکسی A56 نیز همچنان به ۶۰ و ۱۲۰ هرتز محدود است، تعجبی ندارد که در گلکسی A36 نیز شاهد چنین محدودیتی باشیم. برای مقایسه بد نیست بدانید که ردمی نوت ۱۴ پرو 5G که رقیب مستقیم A36 به‌حساب می‌آید، نرخ نوسازی متغیر دارد و می‌تواند بسته به محتوای نمایش داده شده، آن را تغییر دهد؛ اما نمایشگر A36 تنها می‌تواند هنگام بیکارماندن (Idle) صفحه، نرخ نوسازی را به ۶۰ هرتز کاهش دهد.

گلکسی A36 از نظر روشنایی عملکرد قابل‌قبولی دارد و می‌تواند در سطح گلکسی A56 ظاهر شود. در تست‌های ما حداکثر روشنایی در حالت خودکار حتی از ادعای ۱۲۰۰ نیتی سامسونگ نیز فراتر رفت و به ۱۳۷۲ نیت رسید. وقتی بیشترین روشنایی هنگام پخش محتوای HDR را اندازه گرفتیم، به عدد ۲۰۰۰ نیت دست یافتیم که برای یک گوشی میان‌رده کاملا کافی و البته، کارراه‌انداز به‌نظر می‌رسد.

نمایشگر A36 رنگ‌ها را نیز با دقتی چشم‌نواز به‌تصویر می‌کشد. این پیشرفت جایی خودش را نشان می‌دهد که نمایشگر علاوه‌بر پوشش کامل فضای رنگی sRGB، فضای DCI-P3 را نیز به‌طور گسترده‌تری پوشش می‌دهد. در هردو پروفایل رنگی، میزان خطای رنگی اندازه‌گیری‌شده پایین‌تر از نسل گذشته است؛ دقیق‌ترین رنگ‌ها نیز در فضای رنگی sRGB و پروفایل Natural تولید می‌شوند.

طبق انتظار، رنگ‌ها در پروفایل Vivid تمایل به سردی دارند. ناگفته نماند که پوشش‌ مطلوب‌ فضای DCI-P3 و میزان خطای رنگی کمتر در پروفایل مذکور، پس از تنظیم غلظت رنگ پروفایل از طریق گزینه‌ی Vividness در منوی تنظیمات نمایشگر میسر شد؛ قابلیتی که تقریبا از یک سال پیش به‌صورت نرم‌افزاری به گوشی‌های سامسونگ اضافه شده است. سامسونگ می‌گوید نمایشگر گوشی با دریافت گواهی Eye Care، مقدار نور آبی مضر را کاهش می‌دهد تا فشار کمتری به‌چشم‌های کاربر وارد شود.

کیفیت صدای اسپیکرهای استریوی گلکسی A36 در مجموع رضایت‌بخش است؛ این اسپیکرها با ترکیب متداول (اسپیکر اصلی در بخش پایین فریم و اسپیکر مکالمه به‌عنوان اسپیکر دوم) ایفای نقش می‌کنند. صدا با حجم خوبی تولید می‌شود، صدای خواننده واضح و شفاف به‌گوش می‌رسد، باس صدا، عمق مناسبی دارد و صداهای زیر نیز با جزئیات نسبتاً مطلوبی بازتولید می‌شوند.

میان‌رده‌های سامسونگ را عمدتاً با تراشه‌های اگزینوس می‌شناسیم؛ تراشه‌هایی که طی سال‌ها قلب تپنده‌ی گوشی‌های این برند، به‌خصوص میان‌رده‌های سری A بوده‌اند و حتی در گوشی‌های گلکسی A56 و گلکسی A26 نیز به‌کار رفته‌اند؛ اما سامسونگ اکنون در گلکسی A36 مسیر متفاوتی را پیش گرفته و به‌جای اگزینوس، سراغ تراشه‌ی اسنپدراگون ۶ نسل ۳ رفته است.

اولین و شاید اصلی‌ترین دلیل مهاجرت سامسونگ از اگزینوس به اسنپدراگون در A36 می‌تواند محدودیت در استفاده‌ی تراشه‌های پیشرفته‌تر باشد. به‌نظر می‌رسد استفاده از اگزینوس 1480 در گلکسی A55 و اگزینوس 1580 در گلکسی A56، راهی به‌جز استفاده از تراشه‌ی کوالکام در گلکسی A36 برای سامسونگ باقی نمی‌گذارد؛ البته بهبود عملکرد و کارایی نیز می‌توانست دلیل دیگر سامسونگ برای این‌کار باشد؛ اما پیشرفت نسلی ناچیز گلکسی A36 چنین فرضیه‌ای را رد می‌کند.

اگر بخواهیم عملکرد گوشی را با اعداد و ارقام بسنجیم، در بنچمارک‌ تک‌هسته‌ای که به‌طور مستقیم بر کاربری روزمره تأثیر می‌گذارد، هیچ‌گونه پیشرفتی درمقایسه‌با نسل قبل مشاهده نمی‌شود و در بنچمارک‌های چندهسته‌ای نیز پیشرفت خاصی نسبت به A35 به دست نمی‌آید؛ اما در پردازش‌های محاسباتی GPU-محور شاهد پیشرفتی ۱۷ درصدی هستیم که بهبود قابل‌توجهی محسوب می‌شود.

سامسونگ می‌گوید محفظه‌بخار گلکسی A36 را تا ۱۵ درصد بزرگ‌تر طراحی کرده است تا در پردازش‌های سنگین نیز حرارت بالا موجب افت عملکرد نشود. خوشبختانه گوشی هنگام پردازش و اجرای بازی‌های نه‌چندان سنگین و گرافیکی مانند کال آو دیوتی نیز با چالش خاصی مواجه نبود و توانست با تنظیمات گرافیکی High نرخ ثابت ۶۰ فریم‌برثانیه را در طول بازی حفظ کند. به‌لطف محفظه‌ی بخار بهبودیافته، گرمای چندانی را نیز حین اجرای بازی تجربه نکردیم.

باتوجه به بازه‌ی قیمتی گلکسی A36 اگر نسخه‌ی 5G ردمی نوت ۱۴ پرو با تراشه‌ی دیمنسیتی 7300 Ultra را رقیبی برای آن در نظر بگیریم، گلکسی A36 به‌غیر از عملکرد تک‌هسته‌ای تقریبا یکسان، در سایر زمینه‌ها دست بالاتر را دارد. مقایسه‌ی عملکرد گوشی با میان‌رده‌های مطرح و هم‌قیمت در بازار ایران را می‌توانید در جدول ببینید؛ اما حالا که صحبت از محدوده‌ی قیمتی به‌میان آمد، بد نیست اشاره کنم که فاصله‌ی عملکردی گلکسی A36 با یکی از مهم‌ترین رقبای هم‌قیمت یعنی پوکو ایکس ۷ پرو در بنچمارک‌ها به‌قدری چشمگیر است که هرگونه مقایسه‌ای را از موضوعیت خارج می‌کند.

کُره‌ای‌ها اطلاعاتی درمورد ماژول فضای ذخیره‌سازی به‌کاررفته در A36 ارائه‌ نمی‌دهند؛ اما باتوجه به اینکه در بنچمارک‌ها تفاوت قابل‌توجهی با نسل گذشته نمی‌بینیم، حدس می‌زنیم که فضای ذخیره‌سازی گوشی از نوع UFS 2.2 باشد که برای میان‌رده‌ای با این برچسب قیمتی، ناامیدمان می‌کند. ما نسخه‌ی ۶ | ۱۲۸ گیگابایت گوشی را برای بررسی در اختیار داشتیم؛ امکان خرید همین نسخه با رم ۸ گیگابایت و مدل ۲۵۶ گیگابایت با رم‌های ۶، ۸ و ۱۲ گیگابایت نیز فراهم است؛ اما در بازار ایران عمدتا مدل‌های ۸ | ۱۲۸ و ۸ | ۲۵۶ گیگابایتی را خواهید یافت.

میان‌رده‌ی سامسونگ از نظر ظرفیت باتری تغییر خاصی را تجربه نمی‌کند و ‌همچون گلکسی A56 همان باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی را در دل دارد. در آزمون شبیه‌سازی کاربری روزمره‌، گلکسی A36 توانست با ثبت مدت‌زمان ۱۴ ساعت و ۴۳ دقیقه، حدود دو ساعت شارژدهی بهتری نسبت‌به نسل قبل از خود نشان دهد. شارژدهی گوشی هنگام پخش ویدیو نیز به ۳۳ ساعت رسید که با نسل گذشته برابری می‌کند. توجه داشته باشید که در شرایطی به این عدد دست یافتیم که تمام اتصالات را خاموش و روشنایی صفحه را روی ۲۰۰ نیت تنظیم کرده‌ بودیم.

بزرگ‌ترین تغییر گلکسی A36 در بخش باتری به پشتیبانی از شارژ سیمی ۴۵ واتی مربوط می‌شود که درنوع خود پیشرفت بزرگی به‌حساب می‌آید و نشان می‌دهد که سامسونگ بالاخره استاندارد شارژ ۲۵ وات را در میان‌رده‌های خود کنار گذاشته است. میان‌رده‌ی سامسونگ طبق روال چندسال اخیر سامسونگ بدون آداپتور در جعبه ارائه می‌شود و باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کنید.

نرم‌افزار گلکسی A36 کاملاً به‌روز است و همچون برادر بزرگ‌ترش گلکسی A56 به‌طور پیش‌فرض، One UI 7 مبتنی‌بر اندروید ۱۵ را اجرا می‌کند. تجربه‌ی کار با این نسخه از رابط‌ کاربری سامسونگ را به‌شخصه بسیار لذت‌بخش می‌دانم. پنل تنظیمات سریع بازطراحی‌شده، آیکون‌های جدید و انیمیشن‌های روان، همگی باعث تجربه‌ی دلنشینی می‌شوند. بااین‌حال، همه‌چیز در رابط‌ کاربری خلاصه نمی‌شود و سخت‌افزار نیز نقش عمده‌ای در تجربه‌ی روان رابط‌کاربری دارد.

تجربه‌ی کار با گلکسی A36 در استفاده‌ی روزمره تفاوت چشم‌گیری با گذشته ندارد و همچنان عملکردی روان و قابل‌قبول ارائه می‌دهد؛ البته تأکید بر «قابل‌قبول» بدان معنا است که شاید گاهی با کُندی‌های جزئی یا لگ‌های لحظه‌ای مواجه شوید. حالا کره‌ای‌ها ایده‌ی جذاب آپدیت طولانی‌مدت را که به‌جز گوشی‌های پرچمدار نخستین‌بار در A16 شاهدش بودیم، روی میان‌رده‌‌های دیگرشان نیز اجرایی کرده‌اند؛ گلکسی A36 تا ۶ سال در زمینه‌ی سیستم‌عامل و نرم‌افزار پشتیبانی خواهد شد.

بررسی One UI 7؛ شیرجه در دل تغییرات با چاشنی آزمون و خطا

جدیدترین نسخه‌ی رابط کاربری گوشی‌های گلکسی تغییراتی نه‌چندان وسیع اما مهم و تعیین‌کننده به‌همراه دارد که باید زودتر اتفاق می‌افتادند.

محمدحسین معیدفر

مطالعه '39

گلکسی A36 با شعار «Awesome Intelligence» عرضه شد تا ورود هوش مصنوعی را برای نخستین‌بار به گوشی‌های سری A برجسته‌تر کند. Circle to Search به‌نوعی سردسته‌ی قابلیت‌های هوش مصنوعی A36 است؛ ابزاری که با لمس و کشیدن دایره روی هرچیزی روی تصویر یا متن خاصی فعال می‌شود و اطلاعات شی یا متن موردنظر را به‌طور خودکار در گوگل جستجو می‌کند. Object Eraser برای حذف اشیا ناخواسته از تصاویر و پیشنهاد فیلترهای متناسب با سوژه، از دیگر قابلیت‌های مبتنی‌بر هوش مصنوعی در گلکسی A36 هستند.

دوربین‌ها هیچ‌وقت نقطه‌ی قوت اصلی میان‌رده‌ها نبوده‌اند؛ اما بهبودهای هرچند جزئی نسبت به نسل قبل کمترین توقعی است که می‌توان از سازنده‌ها داشت؛ چیزی که بتوان آن را نشانه‌ای از پیشرفت در نظر گرفت. گلکسی A36 از مجموعه‌ی دوربین واید، اولتراواید و ماکرو با مشخصات کاملاً مشابه با نسل قبل استفاده می‌کند.

جایگزینی دوربین سلفی ۱۲ مگاپیکسلی به‌جای دوربین ۱۳ مگاپیکسلی نسل قبل تنها تغییری است که در مشخصات سخت‌افزاری دوربین‌های A36 می‌بینیم؛ بنابراین اگر A36 پیشرفتی در بخش عکاسی نسبت به نسل قبل تجربه کرده باشد، آن را مدیون الگوریتم پردازش تصویر، تراشه و ISP خواهد بود.

دوربین واید گلکسی A36 از نظر ثبت جزئیات دقیق و گستره‌ی دینامیکی (HDR) در جایگاه گوشی میان‌رده عملکرد معقولی دارد؛ بااین‌حال، انتظار می‌رفت که دوربین در زمینه‌ی HDR عملکرد بهتری از خود ارائه دهد. تمایل محسوس دوربین به سمت رنگ‌های گرم نیز باعث می‌شود تصاویر نهایی ظاهری زنده، پرانرژی و شاید بتوان گفت دلنشین پیدا کنند.

برخلاف دوربین واید، تصاویر ثبت‌شده با دوربین اولتراواید گلکسی A36 اغلب فاقد شفافیت و وضوح کافی هستند. وفاداری به رنگ‌های طبیعی نیز جزو نقاط قوت دوربین اولتراواید نیست و رنگ‌ها در تصاویر ثبت‌شده، با آنچه چشم ما در واقعیت می‌بیند، تفاوت محسوسی دارند.

دوربین اولتراواید گلکسی A36 در شرایط نوری ضعیف عملکرد چشم‌گیری ندارد. در مقابل، دوربین اصلی عملکرد نسبتاً باثبات‌تری از خود نشان می‌دهد و تصاویر خروجی آن در شب کیفیت قابل‌قبول‌تری دارند.

مطابق انتظار، دوربین ماکرو عملکرد ناامیدکننده‌ای دارد و همچنان معتقدیم گنجاندن چنین حسگر ناکارآمدی کاملاً غیرضروری است؛ بااین‌حال، درمقایسه‌با گوشی‌های اقتصادی سامسونگ، می‌توان عملکرد آن را مطلوب‌تر ارزیابی کرد.

دوربین سلفی گلکسی A36 نیز، در نمایش رنگ‌ها به‌صورت دقیق، ضعف دارد؛ به‌طوری‌که تمایل زیاد رنگ‌ها به طیف سرد، باعث می‌شود چهره‌ی افراد اغلب رنگ‌باخته به نظر برسد؛ بااین‌حال، در به تصویر کشیدن جزئیات چهره عملکرد قابل‌قبولی دارد و از این نظر نمی‌توان ایراد زیادی به آن گرفت.

نسخه‌ی پایه‌ی گلکسی A36 با برچسب قیمتی حدود ۲۷ میلیون تومان، خواه یا ناخواه در رقابت مستقیم با گوشی‌هایی مانند پوکو X7 پرو قرار می‌گیرد؛ مدلی که در زمینه‌ی عملکرد پردازشی و گیمینگ، برتری آشکار و فاحشی نسبت به میان‌رده‌ی سامسونگ دارد و برای کاربرانی با اولویت عملکرد سخت‌افزاری، انتخاب به‌مراتب هوشمندانه‌تری به‌حساب می‌آید.

از آن‌جایی که A36 فاقد درگاه کارت حافظه است، احتمالاً برخی به نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی آن روی بیاورند؛ اما این انتخاب عملاً شما را به بازه‌ی قیمتی گلکسی A56 می‌برد، مدلی که نسبت به A36 گزینه‌ی بهتری محسوب می‌شود. توجه داشته باشید که حتی گلکسی A55 با وجود گذشت یک‌سال از عرضه، همچنان ارزش خرید بالاتری ارائه می‌دهد.

شما ارزش خرید A36 را چطور ارزیابی می‌کنید؟